அதிபத்த நாயனார்

சோழ நாட்டில் இருந்த 2 பெரும் துறைமுக நகரங்கள், காவிரிப் பூம்பட்டினமும் நாகப்பட்டினமும் ஆகும்.  கப்பல் வாணிபத்தில் சிறந்த நாகப்பட்டினத்தின் கடற்கரை ஓரத்தில், நுழைப்பாடி என்ற இடம் இருந்தது. அங்கே வலைஞர்கள் வாழ்ந்து வந்தனர். அவர்கள் மீன் வியாபாரம் செய்வார்கள்; சங்கு பவழம் போன்ற பொருள்களையும் விற்பனை செய்வார்கள். அவர்களுள் ஆழ்கடலுக்குச் சென்று மீன் பிடிக்கும் அதிபத்தர் என்பவர், தான் பிடிக்கும் முதல் மீனை இறைவனுக்கு என்று,  கடலிலேயே மீண்டும் விட்டு விடுவதை இறைப்பணியாகக் கொண்டிருந்தார். எல்லையில்லாத பக்தியின் காரணமாக, அதிபத்த நாயனார் இவ்வாறு திருத்தொண்டு புரிந்தார்.

இவருடைய அன்பிற்குக் கட்டுப்பட்ட சிவன், இவரது புகழை எடுத்துக்காட்டத் திருவுள்ளம் கொண்டார். ஏராளமான மீன் பிடித்த நாயனாருக்கு, எவ்வளவு தான் வலை வீசிய போதும், ஒரே ஒரு மீனுக்கு மேல் கிடைக்காமல் செய்தார். அந்த மீனையும் இறைவனுக்கு என்றே கடலுக்குள் விட்டு விட்டு, வெறுங்கையோடு வீட்டிற்கு வருவார் அதிபத்தர். இதனால் வியாபாரம் படுத்து விட்டது. சேர்த்து வைத்திருந்த செல்வம் குறைந்து போனது.

ஒருநாள் அதிபத்த நாயனார் வலை வீசிய போது, வலையிலே விசித்திரமான ஒரு மீன் ஒன்று சிக்கியது. பிரகாசமான ஒளியுடன் இருந்த அந்தப் பொன் மீன், நவரத்தினம் இழைத்த செதில்களுடன் இருந்தது. மற்ற மீனவர்கள் அதிபத்தரிடம் இந்த ஒரு பொன்மீனை விற்றே இழந்த செல்வத்தை எல்லாம் மீண்டும் பெறலாம்; சுகமாக வாழலாம் என்றார்கள். அதிபத்தர் அவர்களது பேச்சைக் கேட்கவில்லை.

சிவபெருமானுக்கு அளிக்கப் பொன் மீன் கிடைத்தது என்ற அளவில்லாத மகிழ்ச்சியோடு, அப்பொன் மீனைக் கடலிலே மீண்டும் விட்டார்.

அதிபத்தருடைய பக்தியின் அளவினைக் கண்டு அனைவரும் வியந்து போனார்கள்.  வானத்திலே பேரொளி ஒன்று தோன்றியது. சிவபெருமான் உமையாளுடன் விடை மீது காட்சி கொடுத்தார். தமது திருவடி நீழலை அடைந்து வாழும் பேரின்பத்தை அதிபத்த நாயனாருக்கு அருளினார் இறைவன்.

அதிபத்த நாயனாரின் குருபூஜை ஆவணி மாதம் ஆயில்யம் நட்சத்திரத்தில் சிறப்பாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. கடல் நாகை அதிபத்தர்க்கு அடியேன் என்கிறது திருத்தொண்டத் தொகை.

திருச்சிற்றம்பலம்.